Բնիկ հնդեվրոպական կրկնավոր ձև՝ * el- «ծռել, թեքել» արմատից. հմմտ. հայերեն ողն, ուլն, ոլոք, իլ, իլիկ, հունարեն ωλένη, լատիներեն ulna, բրետոներեն ilin «արմունկ», կիմրերեն olwyn «անիվ»։
Գոյական
(պատմ․) զենք, որը բաղկացած է փայտե կամ մետաղե կիսաշրջանակից ու դրա երկու ծայրերն իրար կապող պինդ ձգված լարից ◆ Նետեր ունեն սայրասուր և աղեղներ լայնալիճ։(Ավետիք Իսահակյան)
այդ զենքի փայտյա կամ մետաղյա շրջանակը
բամբակ գզելու աղեղնաձև գործիք
(երկրչ․) շրջանագծի որևէ հատված
(փխբ․) աղեղի ձև ունեցող բան
աղեղնաձև առարկաների կամարը՝ կորությունը ◆ Կրակն եմ սիրում աչերի խանդոտ ու սև ունքերի սրաձև աղեղը:(Շուշանիկ Կուրղինյան)◆ Նայում էր, բայց ո՛չ պայծառ երկինքը, ո՛չ լուսնի հազիվ նկատելի աղեղը, ո՛չ էլ անտառից փչող հովը չէին գրավում նրան։Սերո Խանզադյան◆ Գերանդու կոթին հուպ տուր… այնպես արա, որ խոտն ընկնի աղեղի մեջ։Սերո Խանզադյան
(ճրտրպ․) շենքի՝ կառույցի աղեղնաձև կամար
(երժշտ․) կնտնտոց ◆ Աղեղն է հպում արծաթե լարերին, ճգնում է Միրկոն շարժել լարերը։(Ավետիք Իսահակյան)
(կզմխս․) մարմնի զանազան մասերի ու գործարանների աղեղնաձև հատված
(փխբ․) աղեղի ձևով գիծ (երկաթուղու, ռազմաճակատի և այլն)
աղեղնաձև լուծ ձիեր լծելու համար, լծաղեղ
(մրմն․) շրջանի (շրջանագծի) կեսն է
(մրմն․) շարժում, որը կատարվում է 360° պակաս շրջագծով։ Նման շարժումներ նշելիս կիրառվում է «աղեղով» բառը, նշվում է շարժման ուղղությունը և վերջնադիրքը։
(երաժշտ․) փայտե ձողիկի երկու ծայրերին (գլխիկին և կոճղիկին) ամրացված սինթետիկ նյութերից կամ ձիու մազերի փունջ, որը լարերին քսվելով, հնչեցնում է դրանք
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
