ամբողջական

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɑmbɔʁd͡ʒɑˈkɑn]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ամբողջական

վանկեր՝ ամ•բող•ջա•կան 

Ածական

  1. ամբողջի՝ ամբողջության հատկություն ունեցող ◆ Մենք նման ենք այն անձին, որ կանգնած անծիր օվկիանի ափին՝ մի շիթ միայն վերցրած նրանից, կշռում է այդ շիթը ամբողջական օվկիանի ծանրությունը իմանալու համար։ (Ավետիք Իսահակյան)
  2. ավարտուն, պակասություններից զերծ ու միասնական
  3. լրիվ, չմասնատված, մասերի չբաժանված
Հոմանիշներ[խմբագրել]
  1. լրիվ, կատարյալ, լիակատար, ավարտուն, անպակաս
  2. միակտուր, միակտոր, լրիվ, բոլորամասն
  3. ամբողջ, բոլոր, աղջ, լրիվ, ամեն, ամենայն, բովանդակ, համակ, համորեն, (գվռ․)՝ լոխ, լման, դիփ, չիմ

Աղբյուրներ[խմբագրել]