անտարբեր

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ անտարբեր

վանկեր՝ ան•տար•բեր 

Կազմություն[խմբագրել]

Նախածանց՝ ան-, արմատ՝ տարբեր:

Ածական

  1. հետաքրքրություն` ուշադրություն չցուցաբերող, հույլ
  2. վերաբերմունք չարտահայտող, առանց վերաբերմունք դրսևորելու ◆ Եվ նույնիսկ դուք անտարբեր մնացել հիվանդ կոլխոզնիկի նկատմամբ, - կշտամբեց նրան [Մարիամին] Մարգարյանը։ Սերո Խանզադյան ◆ Հասրաթյամը լսում էր միանգամայն անտարբեր: Ոչինչ չէր հետաքրքրում նրան։ Սերո Խանզադյան
  3. առանց խտրության՝ տարբերության ◆  [Ունանը] Ասաց և հառաչեց կարծես խոստովանեց մի դառն ճշմարտություն, որ ակնհայտ էր գարնան արևի նման, որի շողերն անտարբեր խաղում էին և՛ պղնձե խաչի, և՛ փայլուն թիթեղների հետ։ (Ակսել Բակունց)
  4. (փխբ․) առանց հոգեպես արձագանքելու, անվրդով, առանց հուզմունքի՝ վրդովմունքի ◆ Արտակ Մոկացը ուտում էր ինքն իրեն։ Իր աչքի առաջ… զորագունդ են հանում Վարդանի դեմ… Ինչպես կարող էր նա դիտել անտարբեր։ Դերենիկ Դեմիրճյան
  5. (փխբ․) որևէ բանի զգացողություն չունեցող, անզգա, զգայազուրկ
  6. առանց զգալու, առանց զգացողություն ցուցաբերելու ◆ Քնած են բերդի և՛ զորքերն, և՛ տեր, Ու հավիտյան էլ մնացին քնած, Դավին անտեղյակ, ցավին անտարբեր։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Որևէ կարևոր դեպքի կամ անձի մասին խոսելիս նա գտնում էր մի անտարբեր տոն և նույնիսկ հորանջում էր պատմելիս։ Անահիտ Սեկոյան
  7. մեկին՝ մի բանի ուշադրության չարժանացնող՝ հաշվի չառնող՝ անտեսող
  8. (փխբ․) համակրանք՝ սեր չցուցաբերող՝ չունեցող
  9. (հնց․) չտարբերվող
  10. տե՛ս անկրական

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. անխտիր, անզանազան, անխտրական
  2. անհետաքրքիր
  3. տե՛ս անկարեկից
  4. պասսիվ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. անտարբեր լինել՝ գտնվել մեկի կամ մի բանի նկատմամբ
    1. հատուկ վերաբերմունք՝ հետաքրքրություն չցուցաբերել
    2. չհամակրել, չսիրել
  2. անտարբեր չլինել՝ չգտնվել մեկի կամ մի բանի նկատմամբ
    1. հատուկ վերաբերմունք ցուցաբերել
    2. զգացմունք տածել ◆ Ուրեմն ես օգուտ եմ քաղել այն բանից, որ դու անտարբեր չես դեպի Եվան։ (Նար-Դոս)

Աղբյուրներ[խմբագրել]