ապուր
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ա•պուր
- սուպ, ջրիկ, կերակուր
- սպաս, թանապուր ◆ Սեյիդ ամու պառավ կինը չորացած ձեռով խառնում է ապուրը։ (Ակսել Բակունց)
- Արաբկիր, Սվեդիա՝ փլավ
- Ղարաբաղ՝ անասունների կեր՝ խոտ, ծղոտ, հարդ ◆ Մեղք չե՞ն ձիերդ, ինչո՞ւ չես հանգստացնում... ըստեղ դժվար ա:- Ինչո՞ւ է դժվար:- Ապուռ չկա, էլածն էլ թանկ ա։ (Մուրացան) ◆ Գոմում տավարին ապուր տալիս պետք կգա։ (Ակսել Բակունց)
- Վան՝ խիստ էժան գնով գնված, ձեռք բերված
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։