բայղուշ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [bɑjˈʁuʃ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բայ•ղուշ 

Գոյական

1. Արարատյան, Թբիլիսի, Կարին, Համշեն, Ղարաբաղ, Վան՝ տե՛ս բու ◆ Կնիկարմատի սուգն ու շիվան ի՞նչ է, վուր բայղուշի պես գոռում ին։ (Գարեգին Սևունց)
2. Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ՝ (փխբ․) չարագուշակ, չարաղետ, չար բան գուշակող, ասող մարդ ◆ Ի՞նչ էր ասում բայղուշը, — հարցրեց տատս։ (Ակսել Բակունց) ◆ Մե բայղուշ էլ բերան ունիմ, ում վրա բացիմ, նրա գլուխը կուտիմ։ (Խաթաբալա)
3. աղետալից, չարագուշակ, աղետաբեր ◆ Անցավ օրը, գիշերն եկավ, մի բայղուշ մութ գիշեր։ (Արազի)
4. (փխբ․) Ջավախք՝ (փխբ․) անընդհատ սուգ ու շիվան անող, լացող ◆ Բայղուշին չես կրնա բան հասկըցնե։ (Ձեռագիր)
5. Գանձակ, Թբիլիսի՝ (փխբ․) միայնության մեջ՝ սև օրով ապրող անձ ◆ Բայղուշ ին մնացել, մենակ եմ մնացել։ (Ձեռագիր)
6. Գորիս՝ նույն բանի մասին անընդհատ խոսող

Հոմանիշներ

1. տե՛ս բու

Արտահայտություններ

1. Թբիլիսի՝ բայղուշի պես զռռալ, բերանը բացել -
   1. վայրահաչել ◆ Էլի բայղուշի պես բերանս բաց իմ անում։ (Գարեգին Սևունց)
   2. Արարատյան՝ անընդհատ լաց լինել, ողբալ ◆ Սաղ օրը բայղուշի պես զռռումա, մեկի գլուխը պտի ուտի, նոր դինջանա։ (Ձեռագիր)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Ածական

1. շատ լաց լինելով չարիք բերող

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։