բարձրադիր

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [bɑɾd͡zɾɑˈdiɾ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բարձ•րա•դիր 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Ածական

  1. բարձր դիրք ունեցող, գրավող, բարձր տեղում դրված, զետեղված ◆ Բարձրադիր սարավանդակը, որի վրա կառուցած էր ամրոցը, շրջապատված էր բնության փառահեղ և ահարկու տեսարաններով։ (Մուրացան) ◆ Գորիսը

փռվել էր բարձրադիր տափարակի վրա միանման տներով։ (Ակսել Բակունց)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. բարձրանիստ, բարձրակա, բարձրագահ, բարձրադետ, բարձրադիտակ, բարձրահայաց, բարձրահայակ (բարձր դիրք գրավող, բարձր տեղում զետեղված)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. բարձրադիր ափ
  2. բարձրադիր վայր

Աղբյուրներ[խմբագրել]