բարձրակա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ բարձրակայ

վանկեր՝ բարձ•րա•կա 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. բարձրում գտնվող, տե՛ս բարձրադիր
  2. (ռազմ․) ըստ դիրքի ու պաշտոնի բարձր, բարձրաստիճան ◆ բարձրակա սպա

Հոմանիշներ[խմբագրել]

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. բարձրակա սպա

Աղբյուրներ[խմբագրել]