Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բարձ•րա•հոն

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

բարձր հոնքերով, որի հոնքերի կամարը բարձր է, հոնքերը բարձր պահած
(փխբ․) ինքնահավան, մեծամիտ, գոռոզ, հպարտ ◆ Դու կանցնեիր՝ շքեղաշուք, բարձրահոն, Դեռ մանկունակ, բայց վեհաքայլ ու անդորր։ (Վահան Թեքեյան)
(փխբ․) մեծամիտ, ամբարտավան
(փխբ․) բարձր, բարձրաբերձ ◆ Երկու բարձրահոն ժայռերի մեջ էր գյուղը։

Բաղադրյալ բառեր
բարձրահոնություն

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։