բնավորություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Գոյական


վանկեր՝ բը•նա•վո•րութ•յուն 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

լատ ․ temeperamentum` «մասերի պատշաճ հարաբերակցություն, համաչափություն»

Բացատրություն

  1. (ֆզլգ․) անձի՝ բարձրագույն նյարդային գործունեության ֆիզիլոգիական տեսակով պայմանավորված և հոգեկան գործունեության շարժընթացով՝ դինամիկայով բնութագրվող անհատական առանձնահատկությունների ամբողջությունը
  2. ամուր կամք, որևէ բանի հասնելու վճռականություն ու համառություն
  3. բնույթ (հնց․)
  4. կերպար (հնց․)
  5. հատկություն (ժղ․)
  6. մարդու վարքագծի մեջ դրսևորվող հոգեկան առավել կայուն ու հիմնական հատկությունների ամբողջությունը
  7. (թատր․) մարդկային որոշակի վարքագծի և հոգեկան հատկությունների արտացոլումը գրական կամ այլ ստեղծագործությունների մեջ
Հոմանիշներ[խմբագրել]

բնություն, բարք, խառնվածք, տեմպերամենտ բնույթ (խսկց․), բնութք (բրբ․)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

բնավորության գիծ - բնավորության որոշակի հատկանիշ, կողմ

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Սիլվա Ամիրյան, Արտաշես Մարտիրոսյան, Ֆիզիոլոգիական տերմինների հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն բառարան-տեղեկատու (ԵՊՀ հրատարակչություն), Երևան, 2013 — 704 էջ, ISBN 978-5-8084-1819-6։
  • Սիլվա Պապիկյան, Թատերագիտական և կինեմատոգրաֆիական տերմինների համառոտ բառարան, Երևան, «Էդիթ Պրինտ հրատարակչություն», 2015 — 128 էջ։
  • Ջրբաշյան Է․Մ․, Մախչանյան Հ․Մ․, Գրականագիտական բառարան (2-րդ լրաց․ և վերամշ․ հրատ․) (Լույս), Երևան, 1980 — 352 էջ։
  • Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։
  • Լ․ Տիմոֆեև, Ն․ Վենգրով, Գրականագիտական տերմինների համառոտ բառարան (Հայպետուսմանհրատ), Երևան, 1957 — 247 էջ։