գարի

Հայերեն

Արտասանություն

ՄՀԱ: [gari]

վանկեր՝ գա•րի 

Ստուգաբանություն

Հավանաբար բնիկ հնդեվրոպական՝ * gher- «դուրս գալ, բուսնել, քիստ ունենալ» արմատից՝ ghārüā- (՞). մյուս լեզուներն ունեն զանազան աճականներով ձևեր, և հայերենն իր ձևով կանգնած է առանձնակի. հմմտ. հունարեն κρτ, κριθη-, ալբաներեն drith(ë), լատիներեն hordeum, հին վերին գերմաներեն gersta:

Գոյական

• հացազգիների ընտանիքին պատկանող միամյա հացաբույս
• այդ բույսի սերմը՝ հատիկը
• գարու արտ
• գարուկ

Հոմանիշներ

• կլկիլ, կիլկիլ, գլգիլ, կասկ (թեփը հանած), մաստ (կոխած) (բսբ․)
• գարեհատիկ, գարեհատ
• կլզտրուկ

Արտահայտություններ

• գարի գցել - գարով գուշակություն անել
• գարու հորն ընկնել - լիություն՝ առատության մեջ լինել
• գարով ընկնել ― շատ գարի ուտելուց հիվանդանալ (անասունների մասին)
• գարի գցել ― գուշակել
• գարի գցող ― գարեդյութ
• գարու հաց ― անմիաբան
• երկու էշի գարի բաժանել չիմանալ, չգիտենալ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ barley ռուսերեն՝ ячмен (ru) ‎(jačmen) թուրքերեն՝ arpa

Ածական

• գարե, գարուց պատրաստված

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ ռուսերեն՝ ячменный (ru) ‎(jačmennyj)

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։