Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ գ(ը)•ռե•հիկ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

ոչ կիրթ, փողոցային, անպատշաճ, անվայելուչ ◆ Գռեհիկ ճաշակ։
անտաշ, կոպիտ, անկիրթ ◆ Գռեհիկ մարդ։
(գիտ․) միտքը՝ բովանդակությունը աղավաղելու չափ պարզունակ, վուլգար ◆ Գռեհիկ մատերիալիզմ։
(հնց․) անմշակ, կոպիտ, ռամկական ◆ Գռեհիկ լեզու։
(հնց․) գյուղացի, շինական
(հզվդ․) մուժիկ

անտաշ, կոպիտ, անկիրթ, անքաղաքավարի, անբարեկիրթ, կոշտուկոպիտ, գռեհկական, գռեհկաբար, գռեհկահոգի, գռեհկամիտ, ռամկաբարո, ռամիկ, անասուն (ժղ․)
փողոցային, սինլքոր, անպատշաճ, անվայելուչ, վարնոց
վուլգար

Բաղադրյալ բառեր
գռեհկաբան գռեհկաբանել գռեհկաբանություն գռեհկաբար գռեհկաբարո գռեհկախոս գռեհկախոսել գռեհկախոսություն գռեհկական գռեհկականություն գռեհկահոգի գռեհկանալ գռեհկարար գռեհկացնել գռեհկացվել գռեհկացում գռեհկորեն գռեհկություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ uncouth, crude, boorish, vulgar, uncultured, unrefined, peasant, rustic գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ вульгарный (ru) ‎(vulʹgarnyj), пошлый (ru) ‎(pošlyj), пошляк (ru) ‎(pošljak) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։