դատապարտյալ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Գոյական

վանկեր՝ դա•տա•պարտ•յալ 

  1. որևէ հանցանքով մեղավոր ճանաչված և որոշ պատժի դատապարտված անձ (իրավ․)◆ Դատարանների դատավճիռները և որոշումները կարող են գանգատարկվել դատապարտյալի կողմից։ (Դասագիրք)
  2. հանցագործ (հնց․)◆ Դատապարտյալը լուռ էր, ոչինչ չէր խոսում։ (Րաֆֆի)
  3. (իրավգ․) տե՛ս մեղադրյալ
Հոմանիշներ[խմբագրել]
  • դատապարտ
Արտահայտություններ[խմբագրել]

Ածական

  • դատապարտված (հնց․)

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ա.Ս. Ոսկերչյան, Քրեաիրավական տերմինների արդի համառոտ բացատրական բառարան: Քրեական իրավունք, քրեադատավար. իրավունք, Երևան, «ԵԳԵԱ», 2004 — 184 էջ։