երբեմն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [jɛɾˈbɛmn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ եր•բե•մ(ը)ն
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Մակբայ
- մի ժամանակ, ինչ-որ ժամանակ երբեմն հոգիս աստղի մի բույլ և թիթեռնի ուներ թևեր ◆ Իշխան Սևադան երբեմն մանվածապատ պատասխաններ էր տալիս։ (Մուրացան)
- ժամանակ առ ժամանակ, մեկ-մեկ, դեպքից դեպք, երբեմն գալիս է մեզ մոտ ու պատմում իր գործերի մասին◆ Վասակը երբեմն բռնկվում էր, քիչ էր մնում հարձակվեր Գադիշոյի վրա։ Դերենիկ Դեմիրճյան
- որոշ դեպքերում՝ հանգամանքներում ◆ Հորդորանքը երբեմն ավելի զորեղ է, քան հրամանը։
- մի ժամանակ, ժամանակով, երբեմնի ◆ Ասում էիր հիվանդ եմ, մայրիկ, նանիկ ասա ինձ, որ ասում էիր ինձ երբեմն օրրանում։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Սկսեց գաղտնի մի ձայն ինձ ասել, թե երբեմն այնտեղ ապրել եմ ես էլ։ Հովհաննես Թումանյան
- մերթ, մեկ-մեկ, մերթընդմերթ ◆ Երբեմն էլ ձիու առաջն է ընկնում ու փախսը տալիս։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Դերերի փոփոխությունը երբեմն վատ չէ լինում (Րաֆֆի) ◆ Ամենից զարմանալին ուղևորների համար այդ եղեգնուտներն էին, որ երբեմն բռնում են ահագին տարածություններ ափերի երկարությամբ։ ◆ Նեղ ճանապարհը, որով գնում էին նրանք, երբեմն կապվում էր պատնեշի նման ամբարտակներով։ (Րաֆֆի)
- իրար հետ կապված նախադասություններից առաջ կրկնվելով ցույց է տալիս, որ ենթական մի որոշ ժամանակում մի գործողություն է կատարում կամ մի վիճակում գտնվում, մի այլ ժամանակում հակադիր գործողություն է կատարում կամ վիճակում գտնվում, մերթ-մերթ, որոշ ժամանակ ◆ Օ՜, դու, բարբարոս, խելագար, ցավոտ, երբեմն իմաստուն, երբեմն - գազան։ Եղիշե Չարենց
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- մերթ, հազվադեպ, մերթընդմերթ, երբեմն-երբեմն, մեկ-մեկ, ատենոք (արևմտհ․), ժուկով (ժղ․)
- տե՛ս երբեմնակի, երբեմնապես
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- երբեմն երբեմն - տե՛ս երբեմն-երբեմն ◆ Երբեմն երբեմն չախկալ կիրճում երեխի նման լալիս էր, ճչում։ Հովհաննես Թումանյան
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։