զանգ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [zɑŋɡ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ զանգ
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Փոխառություն իրանական աղբյուրից՝ *zang. հմմտ. պարսկերեն zang:
Գոյական
- պղնձյա (կամ պղնձի համաձուլվածքի) կոնաձև սնամեջ առարկա՝ մեջը կախված մետաղյա լեզվակով, որը առասանով կամ պարանով պատերին են խփում՝ հնչեցնելու համար ◆ Բյուրավոր զանգեր թող օրհներգեն թախիծը քո։ Եղիշե Չարենց ◆ Որոտաց Սանդարյանի ձայնը զանգի եռադուն նվագակցությամբ։ (Նաիրի Զարյան)
- զանազան կարգի հարմարանքներ կամ սարածներ՝ հնչյունային ազդանշաններ տալու համար էլեկտրական զանգ, հեռախոսի՝ ժամացույցի զանգ ◆ Ժամացույցի զանգ: ◆ Հեռախոսի զանգ: ◆ Էլեկտրական ձայն:
- տե՛ս սեղանի զանգ
- (փխբ․) նույն հարմարանքի զան ◆ Երկրորդ զանգին մեքենան սուլեց, անիվները դղդղոցով շարժվեցին (Ակսել Բակունց) ◆ Նրան սթափեցրին քաղաքային ժամացույցի զանգերը: (Անահիտ Սահինյան)
- այդ առարկայի կամ հարմարանքների հանած ձայնը ◆ Զանգը այնքան թույլ էր, որ հազիվ էր լսվում
- զանգահարություն, որպես որևէ բանի ազդանշան ◆ Դասավարտի՝ աշխատանքն սկսելու զանգ։
- տե՛ս Ահազանգ
- (փխբ․) հեռախոսային զանգահարություն ◆ Իմ զանգերը դու բանի տեղ չես դնում։ Սերո Խանզադյան
- (փխբ․) հեռախոսային զանգահարություն
Հոմանիշներ[խմբագրել]
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ[խմբագրել]
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։