թուրք

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [tʰuɾkʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ թիւրք

վանկեր՝ թուրք 

Ստուգաբանություն

Թյուրքական ցեղամիավորումների, ապա՝ թուրք ժողովրդի ինքնանվանում։ Միջին հայերենից․ հմմտ․ անգլերեն Turk, միջին անգլերեն Turke, հին ֆրանսերեն Turc, միջնադարյան լատիներեն Turcus, միջնադարյան հունարեն Τοῦρκος (Toûrkos), դասական պարսկերեն ترک‎ (turk), միջին պարսկերեն (twlk'/turk/), հին թյուրքերեն 𐱅𐰇𐰼𐰜‎ (t²ür²k̥/türük)

Գոյական

1. թուրքական ազգին պատկանող անհատ

Ածական

1. թուրքական
2. ժողովրդի կողմից և գրականության մեջ անցյալում գործածվել է բացասական իմաստով իբրև վայրագության, տգիտության, խավարամոլության մարմնացում

Հոմանիշներ

1. (հնց․) տաճիկ
2. սելջուկ, օսմանցի, ադրբեջանցի
3. (ծծկբ․) ծանի, մանոս
4. վայրագ, դաժան, անգութ, անագորույն, արյունարբու, դժնդակ, վայրի, վայրենի, գազանային, բարբարոսական, գիշախանձ (հնց․)

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։