խորքային հոգեբանություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [χɔɾkʰɑjin hɔɡɛbɑnutʰˈjun]

Բացատրություն

  1. (հոգեբ.) հասկացություն, որն ընդգրկում է ժամանակակից արտասահմանյան հոգեբանության մի շարք ուղղություններ, Զ. Ֆրեյդի, Կ. Գ. Յունգի, Ա. Ադլերի ուսմունքները, նեոֆրեյդիզմը, «ես»-ի հոգեբանությունը (Հ. Հարթման և ուրիշներ) և այլն, որոնք որպես մարդու վարքի հիմնական շարժիչ ուժեր դիտում են «խորքային սկզբունքները»՝ անգիտակցական հակումներն ու միտումները, լիբիդոն, ագրեսիայի բնազդը, ինքնահաստատման ձգտումը, կոլեկտիվ անգիտակցականը և այլն


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։