խրտվիլակ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խրտուիլակ

վանկեր՝ խ(ը)րտ•վի•լակ 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Ածական

  1. թռչուններին վախեցելու և փախցնելու համար այգիներում` բոստաներում և այլուր դրված, խամաճիկ ◆ Ես կտեսնեմ շատ խաչեր… նույնիսկ այն խրտվիլակների կրծքին, որոնց ցցում են արտերում ճնճղուկների դեմ։ (Ակսել Բակունց)
  2. ծղոտով` չոր խոտով և այլնով լցված մարդակերպ պաճուճապատանք` որպես թիրախ
  3. կենդանու կամ թռչունի` որևէ բանով լցրած մորթ` իբրև թանգարանյին ցուցանմուշ
  4. մարդաբոյ պուպրիկ` զգեստներ հագցնելու` ցուցադրելու համար ◆ Դեզդեմոնան ու Էմիլիան հողմակոծ նավից ցամաք են իջել ցուցափեղկերի խրտվիլակների պես հարդարված։ (Վահրամ Փափազյան)
  5. (փխբ․) ոչ գործունյա` շշմած մարդ
  6. (փխբ․) կամազուրկ` ինքնուրույնությունից զուրկ` մեկի խաղալիքը դարձած մարդ ◆ Նա ի՞նչ մարդ է, որ սեփական կարծիք ունենա, խրտվիլակ է։
  7. (փխբ․) նիհարած` չոփ կտրած մարդ ◆ Կարծես սյունի վրայից նայողը Անդոն չէր, այլ անմարմին մի խրտվիլակ։ (Ակսել Բակունց)
  8. (փխբ․) անգույն` անդեմ՝ անարյուն կերպար` հերոս, կյանքից՝ կենսունակությունից զուրկ կերպար ◆ ◆ Նորերը (գրողները) կամենալով եվրոպացի լինել, խրտվիլակներ են ստեղծագործում մարդկանց տեղ։ (Վահան Տերյան)

Ածական

  1. մի բանի նմանեցումը հանդիսացող, մի բանի տպավորություն թողնելու համար սարքված, խրտվիլակային ◆ Երբ նրա մարտիկները դուրս եկան ցամաք, խրտվիլակ տորմիղն էլ հասավ այդտեղ։ (Մուրացան)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. (գվռ․) խրտվել, խնջակ, խոճիճ, խուճիճ, խուճ
  2. պաճուճապատանք, խամաճիկ
  3. մանեկեն, պուպրիկ
  4. (նորբ․) (փխբ․) խամաճիկ, փալաս, խաղալիք, խպլիկ,
  5. տե՛ս հաճկատար, կամակատար

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։