կախաղան
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɑχɑˈʁɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ կա•խա•ղան
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- կախելու՝ կախաղան բարձրացնելու սարք՝ գործիք ◆ Ահա բանտի դռները բաց կլինեն, դահիճները կմտնեն և նրան կտանեն դեպի կախաղանի ոտքը։ (Րաֆֆի) ◆ Կախաղանի փայտերն ահա քաղաքի մեջ կանգնել են սեգ ու սպասում են կախվողին։ Եղիշե Չարենց
- կախելու միջոցով մահապատժի ենթարկվելը ◆ Կախաղանի դատապարտված թշվառականն անգամ, երբ պատժի նշանակած օրը հիվանդանում է, այդ դեպքում պատիժը հետաձգում են։ (Րաֆֆի)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- (ժղ․) հեղդան
- (գվռ․) կախանոց, կախելատեղ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- կախաղան բարձրացնել՝ հանել - կախաղանով մահապատժի ենթարկել, կախել ◆ Թեկուզ բանտ գցեք, կախաղան բարձրացնեք, պիտի կատարեմ։ (Շիրվանզադե) ◆ Կհաներ նա ինձ կախաղան, թե չզսպեր ղեկավարի սանձը։ Եղիշե Չարենց
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։