հրամանատար

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ հրամանատար

վանկեր՝ հ(ը)•րա•մա•նա•տար 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Փոխառություն իրանական աղբյուրից. հմմտ. միջին պարսկերեն framātār, պարսկերեն framādār (հետագայում ձևափոխված հրաման բառի բաղարկությամբ)։

Գոյական

  1. զորամասի՝ զորային ստորաբաժանման՝ ռազմանավի պետ ◆ գնդի հրամանատար
  2. խոշոր զորամիավորման ընդհանուր պետ ◆ բանակի նավատորմի հրամանատար
  3. (փխբ․) ձեռնարկության՝ կազմակերպության ևն պետ՝ ղեկավար ◆ արտադրության հրամանատարներ
  4. (փխբ․) հրամայել՝ կարգադրություն անել՝ հրամայական եղանակով խոսել սիրող մարդ ◆ գլխներիս հրամանատար է դարձել (Սովետական գրականություն)
  5. (պատմ․) մեծամեծ լիզորություններով բարձրաստիճան պաշտոնյա (կուսակալ բդեշխ ևն)
  6. ղեկավարող՝ կառավարող դեր ունեցող, ղեկավար ◆ քո մեջ սիրտն է մտքի հրամանատարի
  7. (ռազմ․) շատ պետությունների ԶՈՒ-ում պաշտոնատար անձ, որը գլխավորում է համազորամիավորումներ, զորատեսակներ կամ ԶՈՒ տեսակ, կառավարման օպերատիվ, օպերատիվ-ռազմավարական և ռազմավարական օղակի զինվորական պաշտոն
  8. (պաշտանվ․) ԶՈւ-ի պաշտոնատար անձ, որի վրա դրված է ստորաբաժանման, զորամասի (նավի), զորամիավորման հրամանատարության (ղեկավարման) պարտականություն

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. զորապետ, զորագլուխ, (հնց․)՝ զորակալ, հրամատար
  2. տե՛ս զորահրամանատար
  3. (փխբ․) պետ, ղեկավար
  4. հրամանատու

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Լ.Վ. Քոթանջյան, Ս.Ե. Ներսիսյան, Հայերեն ռազմական տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, 2006 — 408 էջ։
  • Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։
  • Ֆարիդ Գրիգորյան, Ռազմագիտական տերմինների դպրոցական հայերեն-ռուսերեն թարգմանական-բացատրական բառարան (Մակմիլան-Արմենիա), Երևան, 2006 — 144 էջ։