ճշմարիտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡ʃʃmɑˈɾit]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ճշմարիտ
վանկեր՝ ճ(ը)շ•մա•րիտ
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Ծագումն անհայտ է։
Գոյական
- իրականությանը համապատասխան, ուղիղ, ճիշտ, շիտակ ◆ Ճշմարիտ բացատրություն։
- իսկական, բուն ◆ Ճշմարիտ օրինակ։
- ճշմարտախոս, արդարախոս ◆ Ճշմարիտ գրող։
- ազնիվ, անկեղծ ◆ Ճշմարիտ բարեկամ։
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- ազնիվ
- առաքինի, պարկեշտ, բարի, անբասիր, անպիղծ, վեհ, վե, վհանձն, աստծու օրհնած
- արդար, անխարդախ, անկեղծ, աննենգ, անխաբ, ուղղամիտ, բույեղյա, բուրեղե, շիտակ, բաց ճակատ
- տե՛սվայելուչ
- տե՛ս հավատարիմ
- ընտիր, լավորակ, պատվաան, նուրբ
- տե՛ս վսեմ
- տոհմիկ, ցեղական (ընտիր տոհմից սերված)
- իսկական
- բուն, բնական, իրական, բնեբուն
- բնօրինակ, բնագիր, իսկատիպ, նախատիպ, արուճանակ (հնց․)
- իրական, բնական
- ուղիղ, ճշմարիտ
- տե՛ս անկեղծ
- բուն
- հիմք, արմատ
- կոճղ, ծառաբուն (ծառի), կոթուն, ցողուն (բույսի)
- արմ (տետրակի)
- կոթ, երախակալ, բռնատեղ, մեղեխ, դաստապան, բռնակ (գործիքի)
- կապիճ (կոշիկի)
- սկիզբ, սկզբնավորություն, ծագում, սերում (ազգի, անհատի)
- բնօրինակ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։