մեծամտություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [mɛt͡sɑmtutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ մեծամտութիւն

վանկեր՝ մե•ծա•մը•տութ•յուն 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. մեծամիտ լինելը
  2. մեծամիտի արարք՝ վարքագիծ
  3. (բրգ․) մարդու վարքագիծը բնորոշող բացասական բարոյական հատկություն, որ կորցրել է իր նկատմամբ քննադատական վերաբերմունքը, գերագնահատում է իր ընդունակություններն ու արժանիքները, դադարել է շրջապատողների կարծիքի հետ հաշվի նստելուց, մերժում է առանց բավարար հիմունքների գիտելիքի և մշակույթի այս կամ այն բնագավառի հանրաճանաչ պատկերացումները

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. գոռոզամտություն, գոռոզություն, ինքնահավանություն, ամբարտավանություն, բարձրամտություն, բարձրահոնություն, անձնակարծություն, ինքնակարծություն, անձնագովություն, ինքնագովություն, անձնապարտություն, անձնապանծություն, անձնապաստանություն, սնպարծություն, արապարծություն, հավակնամտություն, խրոխտանք, կոկոզություն, կոկոզանք, կոկոզավություն, փքանք, բարձրախոհություն, մեծասրտություն, գոռոզասրտություն, բարձրահավանություն, չմահավանություն

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։