Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ մե•նակ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

միայնակ, առանց ընկերի, առանձին ◆ Մենակ մարդ։
միայնակ մնացած, մենավոր, կղզիացած ◆ Նրա ափին կանաչում Է մենակ շիրիմն իգիթի։ Հովհաննես Թումանյան
առանց ուրիշի օգնության, ինքը միայնակ ◆ Ո՜վ Է նա, որ մենակ կանգնի բռնակալության բոլոր բանակներին դեմ-դիմաց։ (Ավետիք Իսահակյան)
միայն, իբրև բացառություն ◆ Մենակ Դավիթը, ինչ արին-չարին, մոտ չեկավ դուշման Մելիքի թրին։ Հովհաննես Թումանյան
միայն թե, պայմանով որ ◆ Մեռեք՝ մենակ դավաճան ետ չգաք։ Դերենիկ Դեմիրճյան

միայնակ, առանձին, անընկեր, մենավոր, մեն (հնց․), (ժղ․) մենմենակ, միսմենակ, մինակ, մենուկ, մենավորիկ, միակի, միակին, կենտակ, (գվռ․) չոր գլուխ, գլուխը տեղի տակ,
մեկուսի, առանձին
միայն, լոկ, սոսկ
միայն թե

Բաղադրյալ բառեր
մենակություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ alone գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ одинокий (ru) ‎(odinokij), одиночный (ru) ‎(odinočnyj), одиноко (ru) ‎(odinoko), один (ru) ‎(odin), в одиночку (ru) ‎(v odinočku), единственный (ru) ‎(jedinstvennyj), только (ru) ‎(tolʹko), только лишь (ru) ‎(tolʹko lišʹ), единственно (ru) ‎(jedinstvenno) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։