քարացածություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Գոյական

  • ՄՀԱ՝ [kʰɑɾɑt͡sʰɑt͡sutʰˈjun]

վանկեր՝ քա•րա•ցա•ծութ•յուն 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

  1. քարացած լինելը, քարացած վիճակ
  2. զարգացման, շարժման, փոփոխության բացակայություն (փխբ․)
  3. բարոյական հատկություն, որ բնորոշ է մարդու ստրկական հակումը իրենց դարն ապրած սովորություններին ու ավանդույթներին, անկարողությունը՝ ընկալելու և պաշտպանելու ժամանակիհրատապ պահանջներից թելադրվող նորը, առաջադիմականը
Հոմանիշներ[խմբագրել]
Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։