պատվավոր ած

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ պատուաւոր

վանկեր՝ պատ•վա•վոր

Ստուգաբանություն

պատիվ՝ հարգանք ունեցող՝ վայելող, պատվական ◆ Պատվավոր մարդ՝ ծերունի:
որոշ կարգ վաստակների՝ ծառայությունների համար որպես պատիվ տրվող՝ մատուցվող՝ տրամադրվող ◆ Պատվավոր կոչում:
իբրև պատվի արտահայտության եղանակ՝ միջոց ծառայող ◆ Պատվավոր կեցվածք:
ի նշան պատվի ընտրվող ◆ Պատվավոր անդամ՝ նախագահ՝ նախագահություն:
պատիվ բերող, պատվաբեր ◆ Պատվավոր գործ՝ հանձնարարություն:
(փխբ․) սրբազան, նվիրական ◆ Պիտի ճանապարհ ցույց տաք մեր պատվավոր պարտքը կատարել կարողանալու համար: (Մուրացան)
(փխբ․) հանդիսավոր, տոնական, շքեղ ◆ Պատվավոր զգեստավորություն:

պատվական, պատվարժան, հարգարժան, պատվելի, հարգելի, արժանապատիվ, մեծապատիվ, մեծարգո, մեծահարգ, արգո, հարգո, պատվակիր, պատվակալ, (արևմտհ․) բազմամեծար, բազմապատիվ, սիրելի, (հզվդ․)՝ հոգնապատիվ, ճոխապատիվ, հոգնամեծար
պատվաբեր
տե՛ս սրբազան
տե՛ս հանդիսավոր
տե՛ս պարկեշտ
տե՛ս պատվասեր