փթթել

Հայերեն

վանկեր՝ փ(ը)թ•թել

Բայ

փարթամորեն աճել, փարթամանալ (բույսերի մասին) ◆ Այստեղ այս սոսկալի անապատում այգի կփթթի, գետնից սառնորակ աղբյուրներ կբխեն: (Վիլյամ Սարոյան) ◆ Դու տեսե՞լ ես ծաղկոցումը Կարմիր վարդը փթթած: (Պերճ Պռոշյան)
փարթամորեն ծաղկել, ծաղիկներով զարդարվել ◆ Փթթում են գարնան Ծաղկունքը վառ-վառ: Հովհաննես Թումանյան
(փխբ․) ֆիզիկապես զարգանալ՝ հասունանալ, առողջ ու գեղեցիկ զարգացում ապրել ◆ Ինչ հավասար շնչում է դեռ լիովին չփթթած, դեռ ոչ մի բանով չալեկոծվող կուրծքը: Հովհաննես Թումանյան
(փխբ․) առողջ ու գեղեցիկ տեսք ստանալ, առույգ ու գեղեցիկ դառնալ ◆ Նրանց զվարթ երեսները, շառագունած, փթթած լեռնային օդից ու եղանակի զորությունից, արտահայտում էին խորին բավականություն: (Րաֆֆի)
(փխբ․) զարգանալ, տարածվել, ծավալվել ◆ Այնտեղ փթթում է մեր երջանկությունը:
(փխբ․) բարգավաճել, տնտեսական՝ քաղաքական բուռն վերելք ապրել ◆ Փթթում է մեր երկիրը հնամենի: (Մամուլ)
(փխբ․) գեղեցիկ կերպով դրսևորվել՝ երևալ, վառ արտահայտություն ստանալ ◆ Փթթում է ժպիտը մանուկ երեսին: (Մամուլ)
(փխբ․) առատանալ, առատորեն լցվել՝ գոյանալ ◆ Ստինքներուն մեջ կփթթեր կաթն:
(փխբ․) ուրախ-զվարթ երևալ ◆ Քաղաքացիների դեմքը փայլում է պարծանքից, փթթում է նաիրցիների դեմքը: Եղիշե Չարենց

Հոմանիշներ

աճել, փարթամանալ, կկչալ
հասունանալ, ծաղկել, ծաղկափթթել, զարգանալ (ֆիզիկապես, մարմնապես)
տե՛ս գեղեցկանալ

շարունակել․․․