Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խռովայոյզ

վանկեր՝ խ(ը)•ռո•վա•հույզ

Կազմություն

Արմատ՝ խռով, հոդակապ՝ -ա-, արմատ՝ հույզ:

խռովք՝ հուզմուք ապրող, հուզված, ալեկոծ ◆ Խռովահույզ հոգի՝ բնություն՝ ծով։
խռովող, խռովք՝ խռովություն՝ հուզմունք՝ պատճառող՝ հարուցող ◆ խռովահույզ երազ՝ վերաբերմունք՝ զգացում։
խռովք՝ հուզմունք արտահայտող, հուզմունքով համակված ◆ Խռովահույզ ձայն՝ հայացք։
խռովություն՝ անհաշտություն՝ վեճ ու կռիվ գցող ◆ Խռովահույզ մարդ։
դեի խռովություն՝ կռիվ մղող, թշնամանք հրահրող ◆ Խռովահույզ ճառ՝ քարոզ՝ կոչ։
երբ կամ որտեղ իրարանցում՝ խառնաշփոթություն՝ հուզումներ կան ◆ Խռովահույզ ժամանակներ՝ երկիր։
հոգեկան հուզմունքի՝ տագնապների մեջ գտնվող, հուզված, շփոթված ◆ Մոտենում եմ միկրոֆոնին՝ լարված, խռովահույզ։ Սիլվա Կապուտիկյան
(փխբ․) անկարգ, խառնագնաց ◆ նա խռովահույզ կյանք էր վարուս; (Ակսել Բակունց)
(փխբ․) անհանգիստ, հուզված, կատաղի, մոլեգին ◆ Խռովահույզ նժույգ՝ գետ՝ հեղեղ

խռովալի, խռովալից, հուզումնալի, հուզումնալիր, հուզումնալից, ալեկոծ, տագնապալի, տագնապալիր, տագնապալից, աղզմկալի, աղմկալի, աղմկալից,վրդովալիր, վրդովալից, վրդովահույզ, տագնապահույզ, (հնց․)՝ խռովախույժ, խռովական, մարտամբոխ, ըմբոստահույզ, աշխարհահույզ
տե՛ս խռովարար
տե՛ս անկարգ