փառավոր ած

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ փառաւոր

վանկեր՝ փա•ռա•վոր

Ածական

փառքի՝ փառաբանության արժանի, գովելի, նշանավոր, փառահեղ ◆ Փառավոր հաղթանակ՝ սխրագործություն:
շքեղ, պերճաշուք, հոյակապ ◆ Փառավոր կահավորանք:
հանդիսավոր, մեծաշուք, պանծալի ◆ Փառավոր տոնակատարություն՝ հանդես:
շատ գեղեցիկ՝ լավ, բացառապես դրական ◆ Փառավոր կյանք՝ աշխատանք:
ճոխ, փարթամ ◆ Եկան էս փառավոր միրքիս ծերը կտրեցին թողին: Հովհաննես Թումանյան
նշանավոր, հռչակված, մեծահռչակ, անվանի ◆ Փառավոր գիտնականի հոբելյանին մասնակցում էին երկրի նշանավոր մարդիկ:
ճոխ, հարուստ (ապրուստի՝ հացկերույթների՝ հյուրասիրությունների և այլնի մասին)
ընտիր ◆ Փառավոր նժույգ:
(փխբ․) պայծառ, երջանիկ, երջանկաբեր: ◆ Մոտ է, մոտ է արդեն փառավոր այն օրը: Եղիշե Չարենց

մեծափառ, բարձրափառ, պանծալի, փառաշատ, մեծապանծ, գովելի, (բնստ․) փառաճաճանչ, փառանցափառ, բազմափառ
հանդիսավոր, մեծաշուք, փառաշուք, պերճաշուք, վսեմաշուք, փառահեղ
շքեղ, հոյակապ, գեղեցիկ, փարթամ, գեղապանծ
փայլուն, մեծ
տե՛ս հռչակավոր, նշանավոր
ճոխ, պերճ, հարուստ, բարեկեցիկ
տե՛ս պայծառ, երջանիկ