Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ուխտաւոր

վանկեր՝ ուխ•տա•վոր

Կազմություն

Արմատ՝ ուխտ, վերջածանց՝ -ավոր:

Ածական, գոյական

որևէ սրբավայր ուխտ գնացող, ուխտագնացության դիմող, ուխտի գնացող, ուխտագնաց ◆ Վարդավառից մի ամիս առաջ բազմաթիվ ուխտավորների քարավանը ուղևորվեց դեպի Մուշ: (Րաֆֆի) ◆ Գնաս բարով, այ ուխտավոր, երանի քեզ, հայ ուխտավոր: Հովհաննես Թումանյան ◆ Սասնա վիպական Մարութա վանքում Ուխտավորի տեղ բուերն են տնքում: Պարույր Սևակ
որևէ ուխտ ստանձնած, ուխտով որևէ բան ստանձնած
ուխտին նվիրված, ուխտը սրբությամբ պահող ◆ Ուխտավոր իմ հոգին անդ կապրի, ուր ցավն է պաշարում: (Շուշանիկ Կուրղինյան)
(հնց․) եկեղեցական ուխտի անդամ, վանական
(փխբ․) գաղափարին՝ սկզբունքներին նվիրված, սկզբունքները գաղափարը սրբությամբ պաշտպանող ◆ Քեզի եկա՝ իբր ուխտավոր մը հոգնած: (Դանիել Վարուժան) ◆ Ինչ երանություն ինձի համար՝ որ լուսնին ուխտավորն եմ, երբ ան կը բացվի լիարծաթ, լիաբակ, որ հորիզոնին ծայրը կբարձրանա՝ աղոթավոր: (Միսաք Մեծարենց) ◆ Սայաթ-Նովան ուխտավորն էր այն սիրո, որի տաճարը գտնվում էր վրաց արքունիքում: Պարույր Սևակ
(բրբ․) վանքի՝ միաբանության անդամ, կրոնավոր, վանական

Հոմանիշներ

ուխտագնաց, ուխտավորական, ուխտական, ուխտյալ, ուխտվոր, (հնց․) նազովրեցի, նազովրացի, նազրացի, նազարացի
տե՛ս ուխտապահ
(փխբ․) հավատավոր, հավատացյալ, ուխտյալ
տե՛ս եկեղեցական, վանական, միաբանական

Արտահայտություններ

ուխտավորի էշ - անտեղի ապարդյուն՝ խոսող ◆ Ուխտավորի էշ չենք, մեզ էլ լսեցեք: Սահակ Ամատունի

շարունակել․․․