Հայերեն

վանկեր՝ փայ•լա•տա•կել

Բայ

հանկարծական բռնկումով կայծակ՝ փայլակ երևալ, կայծակել
հանկարծական բռնկումով լույսի շողեր արձակել, վայրկենական բռնկումով՝ լույսով ցոլալ ◆ Մթության մեջ փայլատակեց հրթիռը և մարեց:
փայլփլել, շողշողալ, ճաճանչել ◆ Բահը փայլատակում էր արևի տակ: (Նաիրի Զարյան)
(փխբ․) վառ կերպով արտահայտվել՝ դրսևորվել (առավելապես ուրախության՝ երջանկության՝ գոհության զգացումների մասին) ◆ Քուրմի դեմքին փայլատակեց ինքնագոհ ժպիտը: (Կ. Ռյուկման)
(փխբ․) զայրույթի ու ուրախության՝ հանկարծական բուռն զգացմունքի արտահայտությամբ շողալ (աչքերի մասին)
(փխբ․) հանկարծակի՝ անսպասելիորեն ծագել՝ հայտնվել ◆ Այդ մտքերից նրա մեջ փայլատակեց մի հույս: «Գրական թերթ»
(փխբ․) դրսևորվել, երևան գալ, վառ կերպով ցուցադրվել ◆ Այստեղ մեկ անգամ ևս փայլատակում է Անդրանիկի զորավարական տաղանդը: Սերո Խանզադյան
(փխբ․) անսպասելիորեն հայտնվել՝ վրա հասնել՝ գալ ◆ Դու դիակ էիր արդեն կիսամեռ՝ երբ փայլատակեց փրկության տարին: Եղիշե Չարենց
(անհնձն․) փայլատակեցնել

Հոմանիշներ

կայծակել, շանթարձակել, փայլակել, փայլակնել, փայլակվել
շողշողալ, պսպղալ, փայլփլել, ճաճանչել
առկայծել, փայլել, բոցկլտալ, փայլստալ, կայծկլտալ, կայծկլտել, ճայթռել (արևմտհ․), (գվռ․)՝ կածղտել, կեծխտալ, փայլխտել, պեծավորվել
տե՛ս փայլկտալ
տե՛ս ուրախանալ
տե՛ս զայրանալ
տե՛ս դրսևորվել
տե՛ս ծագել

շարունակել․․․