Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ սովորական

վանկեր՝ սո•վո•րա•կան

Կազմություն

Արմատ՝ սովոր, վերջածանց՝ -ական:

Ածական

ընդհանրական բնույթ կրող, ընդհանրապես տեղի ունեցող՝ կատարվող, շատ տարածված՝ ընդունված ◆ Բազմակնությունը հայոց նախարարների մեջ սովորական բան էր: (Րաֆֆի)
մշտական բնույթ կրող, մշտական ◆ Մինիստրն ընդունում էր իր սովորական ժամին: (Լև Տոլստոյ)
սովորության վերածված, սովորություն դարձած ◆ Ամեն երեկո նրանք հավաքվում էին այդ խրճիթը՝ սովորական զրույցի: ◆ Կուզեի, առանց մեր սովորական երեկոյան տեսակցությանը սպասելու, այսօր այս մասին խոսել քեզ հետ: (Նար-Դոս)
մեկին՝ մի բանի բնորոշ՝ հատուկ ◆ Ինչպես դա սովորական է դավադիրների և թշնամիների համար: Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Տիկինը նստած էր յուր սովորական փափուկ գահավորակի վրա: (Րաֆֆի)
ոչնչով աչքի չընկնող, ոչ արտասովոր, ոչ արտակարգ, իր նմաններից առանձնապես չտարբերվող ◆ Այդ օրն էլ մի սովորական ամառային օր էր: ◆ Իսկ գյուղում ապրող մնացած մարդիկ սովորական մարդիկ էին: Հովհաննես Թումանյան
պարզ, պարզունակ, հասարակ ◆ Թո՛ղ քո ճոռոմաբանություններն և գրիր սովորական լեզվով:
ամենօրյա, առտնին ◆ Մենք սովորական հյուրեր չենք: (Նաիրի Զարյան)

Հոմանիշներ

ավանդական, ընդհանրական, սովորակի (հզվդ․)
մշտական
ամենօրյա, առօրյա, առօրեական
պարզ, հասարակ, պարզունակ

Արտահայտություններ

սովորական աստղեր - (աստղգ․) աստղեր, որոնք հազարամյակների ընթացքում անփոփոխ են մնում
սովորականի(ն) պես - սովորական կարգով՝ ձևով ◆ Լևոնը սովորականի պես քնից արթնացավ: (Նաիրի Զարյան)
ըստ սովորականին - ինչպես սովորաբար լինում է ◆ այդ օրը, ըստ սովորականին, հորից ու մորից վաղ էր վեր կացել Եվան: (Նար-Դոս)

շարունակել․․․