Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ սրտաբեկ

վանկեր՝ ս(ը)ր•տա•բեկ

Կազմություն

Արմատ՝ սիրտ, հոդակապ՝ -ա-, արմատ՝ բեկ:

սիրտը կոտրված՝ բեկված, վշտահար ◆ Սրտաբեկ երիտասարդ: ◆ Եվ մի քանի ընկեր-տղերք Ձորում, գետի եզերքին, Փոս փորեցին ու սրտաբեկ՝ Հողին տվին հովվի դին: Հովհաննես Թումանյան
սրտաբեկություն՝ վշտահարություն արտահայտող՝ պարունակող ◆ Սրտաբեկ հայացքով աչք էր ձգում նա անբախտ զոհերի վրա: (Րաֆֆի)
սիրտ բեկող՝ կոտրող, վիշտ՝ տանջանք պատճառող ◆ Սրտաբեկ, տագնապալի վայոց: (Գարեգին Սևունց) ◆ Երևի նրան ծանր էր շարունակել այդ սրտաբեկ խոսակցությունը: (Րաֆֆի)
հուսահատված, հուսահատ, հուսալքված ◆ Սրտաբեկ ճամփորդ: ◆ Այժմ արդեն հուսահատ և սրտաբեկ քաշվել էին իրանց առաջնորդի վրանը: (Մուրացան)

վշտահար, սրտակոտոր, սրտակտոր, սրտակտուր, սրտամեռ, թախծոտ, թախծալից, վշտոտ, վշտալից, (հզվդ․) միջաբեկ, միջակոտոր, անսիրտ, կուչուհուպ (գվռ․), սիրտը կոտրված
հուսահատ, հուսալիք, հուսաբեկ, սրտաթափ, սրտալլուկ, վհատ, նկուն