աբուռ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•բուռ 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. (գվռ․) Շամախի՝ ամոթ, պատվազգացում, պատվի՝ ամոթի զգացում ◆ Թուղթ եք տվել, վախտ իմացեք, Ամոթ, աբուռ, ահ ունեցեք։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Աբուռը հիմիկվա օղլուշաղներից վերացել ա։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Ուրբավարը կնկան աբուռ չկա։ (Ձեռագիր) ◆ Ախչի Գյոզալ… բա տյու իրեսիտ աբուռ չոնի՞ս։ (Խաթաբալա)
  2. Արարատյան՝ ամոթանք, կշտամբանք ◆ Թե մի կտոր հաց ուզես ուտելու, ճանգ ու երես կըլնին, հազար աբուռ կտան մարդի։ (Պերճ Պռոշյան)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. ամոթ, ամոթահարություն, այպ, խիպ, խպնոտություն, նամուս, երեսի ջուր, երեսի աբուռ, երեսի կաշի, երեսի մեռոն, երեսի ջուր

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. աբուռը քորել - մեկին հանդիմանել, կշտամբել, նախատել ◆ Սպասիր հանդիպեմ, նրա աբուռը այնպես քորեմ, որ եկած ճամփան մոռանա։ (Անահիտ Սահինյան)
  2. աբուռ հայա - ամոթ, պատկառանք ◆ — Լավ, — ասում ա, — որ էթամ՝ խոսք տալի՞ս ես, ընչանք իմ գալը աբուռ հայով կենաս։ ՀժՀք
  3. աբուռը գնալ, վեր կյալ -
    1. պատկառանքը վերանալ, անպատկառ դառնալ
    2. ամաչել, անհարմար զգալ ◆ Մին մարթ ղոնաղ պերած վախտն էլ մարդու աբուռ վեր ա կյամ։ ՀժՀք
  4. աբուռը իրեսին - պատվազգաց, պատիվը բարձր ◆ Մեր աբուռը մեր իրեսին ապրում ընք։ (Լևոն Աթաբեկյան)
  5. աբուռը մի ղոլ դնել - պատվասիրությունը՝ ամոթը մի կողմ դնել, պատվի զգացումը հաշվի չառնել ◆ Էլ ճար չկա, աբուռս մինղոլ ըմ տինելու, կյամ կուշտդ։ (Խաթաբալա)
  6. աբուռը վեր ածել, թափել - նախատել, ամոթանք տալ ◆ Վեր տեսնամ, աբուռը վեր կածեմ։ (Ձեռագիր)
  7. աբուռը տափավը տալ - պատիվը գետնով տալ ◆ Էն հարսը մեր աբուռը տափավը տըվավ։ (Ձեռագիր)
  8. աբուռը քորել - մեկին հանդիմանել, կշտամբել, նախատել ◆ Սպասիր հանդիպեմ, նրա աբուռը այնպես քորեմ, որ եկած ճամփան մոռանա։ (Անահիտ Սահինյան)
  9. աբուռից հանել - լլկել, անպատիվ անել ◆ Ես աղջիկ չունեմ, որ տամ շներին, տանեն աբուռից ու պատվից հանեն։ (Նաիրի Զարյան)

Աղբյուրներ[խմբագրել]