ալաբուլա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ա•լա•բու•լա 

  1. Արարատյան, Ղարաբաղ, Նոր Ջուղա, Կարին՝ խայտաբղետ ◆ Է՞դ ինչ ալաբուլա շոր է հագել, ուզում է, որ բոլորը իրեն նայեն։
  2. (փխբ․) տարօրինակ, կասկածելի ◆ Ղազար, աչքիս ալաբուլա ըս ըրևում։ (Ձեռագիր)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։