ալաբուլա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ա•լա•բու•լա
- Արարատյան, Ղարաբաղ, Նոր Ջուղա, Կարին՝ խայտաբղետ ◆ Է՞դ ինչ ալաբուլա շոր է հագել, ուզում է, որ բոլորը իրեն նայեն։
- (փխբ․) տարօրինակ, կասկածելի ◆ Ղազար, աչքիս ալաբուլա ըս ըրևում։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։