Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•լե•ծուփ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

ալիքներով ծփացող, ալեհույզ, վետ-վետ ալիքներ ունեցող ◆ Ալեծուփ ծովի ծիրանի ալիք Գնում են գալիս, ծեծում են ափունք։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
(փխբ․) հուզված, խռովված, անդորրությունը կորցրած ◆ Այդ միտքը վրդովվեցնում էր նրան և լցնում նրա ալեծուփ սիրտը մի խուլ տարակուսանքով։ (Րաֆֆի)

Բաղադրյալ բառեր
ալեծփել ալեծփանք ալեծփիկ ալեծփում ալեծփուն

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։