ալվալա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ալ•վա•լա 

  1. Բորչալու՝ երգար հոր, մեջն ալվալա խնձոր (Մեծ պաս, Զատիկ) ՀԺՀ
  2. Արարատյան, Սեբաստիա, Կարին՝ արմատներն ալմաստ գոհար կցոլան, շրթունքները՝ անգին յաղութ ալվալա (Շերամ) ◆ Ծաղիկ ունեմ ալա ա, Ալա չի, ալվալա ա, Յար բռնիլը լավ կըլնի, բաց թողալը բալա ա։ (Ժող. երգ)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։