աղաբույլ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑʁɑˈbujl]
վանկեր՝ ա•ղա•բույլ
Բառակազմություն[խմբագրել]
Գոյական
- (նորբ․) (երկրբ․) աղերի՝ բույլ կուտակում ◆ Երկրաբան դ-ր Քլիֆորդ Բարդիքը խորանարդաձև խոշոր աղաբույլեր գտավ Արարատի 7000 ոտնաչափ բարձրության վրա, որ ապացուցում է, թե օվիկիանոսը երբևէ ծածկել է այդ բարձունքը Հովհաննես Հովհաննիսյան
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։