Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ աղանդաւոր

վանկեր՝ ա•ղան•դա•վոր

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

աղանդի հետևորդ, հերետիկոս ◆ Որովհետև աղանդավոր են եղել նրանք հնում, հալածել են նրանց և ենթարկել ծաղրի։ (Ակսել Բակունց)
(փխբ․) (քղք․) խմբակային նեղ շահերով ու դոգմատիկ համոզունքներով առաջնորդված գործիչ
աղանդ հանդիսացող, աղանդավորություն պարունակող ◆ Աղանդավոր ուսմունք։

աղանդավորական, հերձվածող, հերետիկոս, աղանդապաշտ, (հին) չարադավան, չարապաշտ, չարապաշտոն, թյուրապաշտ, օտարափառ, նորափառ, նորահավատ, թյուրահավատ, մոլակրոն

Բաղադրյալ բառեր
աղանդավորական աղանդավորականություն աղանդավորություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ nonconformist, dissenter, sectarian գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ сектант (ru) ‎(sektant), еретик (ru) ‎(jeretik) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։