Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ամբառնալ

վանկեր՝ ամ•բառ•նալ

Բայ

(գրք․) բարձրացնել, վեր բարձրացնել ◆ Այրերից մեկի մեջ գտավ մի ճգնավոր, ծունր իջած դրության մեջ, աչքերը դեպի երկինք ամբարձած: (Րաֆֆի)
(հին) բարձր աստիճանի հասցնել
(գրք․) վեր բարձրանալ ◆ Այս բոլորից ետ ամբառնում էր վեհապանծ Մասիսի սպիտակափառ կատարը։ (Մուրացան) ◆ Լուսինը եզականորեն դեպի երկինքը կամբառնար: Սիամանթո

Բաղադրյալ բառեր
ամբառնալիք

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։