ամբիոն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Հենրիխ 2-րդի ամբիոնը, Աախեն, Գերմանիա

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ամբիոն

վանկեր՝ ամ•բի•ոն 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Փոխառություն՝ հունարեն άμβων

Գոյական

  1. պատվանդան, որի վրա կանգնում և ճառ, զեկուցում, դասախոսություն են կարդում ◆ Նա համարձակ բարձրացավ ամբիոն, բայց այժմ վախենում էր նայել դահլիճին։ (Բոգդան Վերդյան) ◆ Նայեց… Լենին-քեռին կանգնած էր տախտակե ամբիոնի վրա։ Եղիշե Չարենց
  2. լսարաններում կամ դահլիճներուն դրված հատուկ ձևի բարձր սեղան, որի մոտ կանգնում են և խոսում են
  3. մեկ կամ մի քանի իրար սերտորեն կապված գիտակարգերի, առարկաների դասախոսների ու գիտական աշխատողների միավորումը բուհերում ու գիտահետազոտական հիմնարկներում, որպես ուսումնական միավոր ◆ Հայոց լեզվի ամբիոն: ◆ Առանձին խորհրդակցություններ են անցկացվել հատկապես այն ամբիոնների հետ, որոնք առնչություն ունեն առաջին կուրսեցիների հետ։ (Մամուլ)
  4. տվյալ ամբիոն անձնակազմը
  5. (եկեղ․) բեմ, բարձրություն եկեղեցու մեջ, որտեղից քարոզ են կարդում ◆ Եվ քանի-քանի անգամ Վարդանանց տոնին սուրբ Գևորգ եկեղեցու քարե ամբիոնից տեր Հուսիկ քահանան զգուշացրել է քաղաքացիներին։ Եղիշե Չարենց
  6. (եկեղ․) այդ բեմի բարձրության վրա դրված աթոռ
  7. ուսումնական հաստատություններում դասավանդելու իրավունք՝ պաշտոն ◆ Մի մայր ուներ չորս հատ որդի, մեկը՝ ուսած, հռչակավոր, ուներ ամբիոն վարժապետի։ (Ավետիք Իսահակյան)
  8. պարբերականի բաժին՝ զանազան նպատակային ելույթների համար ◆ Գրողի ամբիոն:
  9. ուղղափառ տաճարում խորան տանող հարթակ, այսպես կոչված, թագավորական դարպասների առաջ։

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. բեմ (եկեղ․)
  2. պատվանդան

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ս․ Գասարջյան, Ճարտարապետական և շինարարական տերմինների ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն բացատրական բառարան, Երևան, 2007 — 572 էջ։