(խսկց․) անպատշաճ համարվող խնդրի մասին դիմացինին հարց տալու ձև է ◆ Ո՞րն է, ամոթ չլինի հարցնելը, այդ «փայլուն շինարարական գործը»։ Եղիշե Չարենց◆ Դեհ լավ, ամոթ չլինի հարցնելը, ե՞րբ ես վեքսելներս այնա անելու [«մուրհակները մարելու»]։ (Շիրվանզադե)◆ Աղա, հարցնելը ամոթ չըլինի, հրամանքդ ի՞նչ մարդ ես, կամ որտեղի՞ց ուր։ Հովհաննես Թումանյան◆ Հըրցնելը համութ չինի, քու ըլաչուխետ [«վրանիդ»] կոխկե ըլաչուխը հյուրն ա՞ (Մարթին կյերեզմանը...):
