անձնասեր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑnd͡znɑˈsɛɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ան•ձնա•սեր
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Ածական
- ոչ անձնասեր, անձնասիրություն չունեցող, ոչ եսասեր
- տե՛ս եսասեր ◆ Սրտմտությունը սկսեց խեղդել մեծամիտ, անձնասեր իշխանին։ (Րաֆֆի)
- ինքնասեր ◆ Ես այնքան անձնասեր էի, այնքան հպարտ, և առանց այլևայլության մերժում էի ձեռքս խնդրողներին։ (Նար-Դոս)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- տե՛ս ինքնասեր
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։