անձնիշխանություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑnd͡zniʃχɑnutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ անձ•նիշ•խա•նու•թյուն
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- անձնիշխան լինելը
- անձնիշխանի վիճակը և վարքագիծը
- կառավարման համակարգ, որի դեպքում իշխանությունը պատկանում է մեկ անձի կամ շատ փոքր խմբի, ինքնակալություն
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- ինքնիշխանություն, ինքնագլխություն, ինքնակամություն, անձնակամություն, (հնց․) ինքնատիրություն, անձնիշխանակամություն, (հզվդ․) անձնտիրություն, կամակարություն
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։