Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•մար•մին

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

մարմին չունեցող, մարմնական տեսք չունեցող ◆ Սոսկալի մթության ու լռության մեջ… պար էին բռնել ինչ-որ անձև ու անմարմին ուրվականներ։ (Նար-Դոս)
(հնց․) Ոչ նյութական, աննյութ, անիրական ◆ Էն ժամանակ քո երազը -քո թագուհին էլ միս ու արյուն կառնի, կը դառնա իսկական կին, թե չէ այժմ նա անմարմին երազ է միայն։ Հովհաննես Թումանյան
(բնստ․) Անկերպարան, անձև, չմարմնավորված, չձևավորված ◆ Բայց ուղին ես արդեն գտա՝ Դեռ երեր, անմարմին, անձև։ Եղիշե Չարենց

անմարմնական, անմարմնային, անմարմնավոր, անարյուն, աննյութ, աննյութական, անանձնական, հոգեղեն (մարմին չունեցող)
անկերպ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։