Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ անշուք

վանկեր՝ ան•շուք

Կազմություն

Նախածանց՝ ան-, արմատ՝ շուք:

շուք՝ շքեղություն չունեցող, ոչ շքեղ ◆ Գյուղակի ծայրին՝ անշուք, առանձին, կծկվել է մի կավաշեն հյուղակ։ Սարմեն
անպաճույճ, հասարակ ◆ Վարդանի մեջ հետաքրքրություն շարժվեց դեպի այդ անշուք շինականը։ Դերենիկ Դեմիրճյան
ոչ ճոխ, աղքատիկ, խղճուկ

անզարդ, անպաճույճ, անպերճ, անբարեզարդ, պարզ, հասարակ, համեստ, շքեղազուրկ, (փխբ․) անփայլ, գորշ
տե՛ս անհրապույր
տե՛ս անփառունակ
տե՛ս աղքատ

Բաղադրյալ բառեր
անշուքանալ անշուքորեն անշուքություն անշքաբար անշքանալ անշքացնել անշքորեն անշքություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ dismal, wretched, ugly գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ непышный (ru) ‎(nepyšnyj), простой (ru) ‎(prostoj), убогий (ru) ‎(ubogij) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։