անպայման

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑnpɑjˈmɑn]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•պայ•ման 

Ածական

1. պայման չունեցող, առանց պայմանի, որևէ պայմանով չսահմանափակված ◆ Տվեք ինձ երեխաներին, կտամ ձեզ անպայման ազատություն։ (Շիրվանզադե)
2. պայման չդնող՝ չներկայացնող
3. անվերապահ, անկասկած

Եղանակավորող բառ

1. արտահայտում է գործողության՝ իրողության ևն հաստատում՝ անպատճառ ◆ Դու անպայման բարի ես, այդ երևում է քո ազնիվ դեմքից։ Ստեփան Զորյան

Հոմանիշներ

1. անպատճառ, անշուշտ, անտարակույս, անկասկած, անվերապահ
2. անհրաժեշտ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։