անտառի ուղղաձիգ գոտիականություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑntɑri uʁːɑd͡ziɡ ɡɔtjɑkɑnutʰˈjun]

Բացատրություն

1. (կնչ․) լեռնային շրջաններին բնորոշ հատկություն, որտեղ, ելնելով ծովի մակարդակից ունեցած բարձրությունից, բուսածածկը փոփոխվում է օրինաչափորեն. ընդունված է տարբերել ստորին, միջին, վերին և մերձալպյան գոտիներ

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝ вертикальная зональность леса (ru) ‎(vertikalʹnaja zonalʹnostʹ lesa)
• անգլերեն՝ vertical zoning of forest

Աղբյուրներ

• Ժ․ Հ․ Վարդանյան, Հ․ Յա․ Սայադյան, Անտառագիտական և կանաչապատման տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Երևան, «ՀՀ ԳԱԱ բուսաբանական ինստիտուտի հրատարակչություն», 2008 — 338 էջ։