անօթևանություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɑnɔtʰɛvɑnutʰˈjun]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. (սոցաշխ․) անձի կամ ընտանիքի մշտական կամ ժամանակավոր բնակարանի բացակայություն, ինչն անհնարին է դարձնում ինչպես նստակյաց կենսակերպը, այնպես էլ լիարժեք սոցիալական գործունեությունը


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Աշոտ Եսայան, Սոցիալական ոլորտի բառարան («Հույսի կամուրջ» ՀԿ), Երևան, 2005 — 344 էջ։