արեղի
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ɑɾɛˈʁi]
վանկեր՝ ա•րե•ղի
- Կարին, Մուշ, Սեբաստիա, Սասուն, Վան՝ սայլի թափքի ներքևի փայտերից յուրաքանչյունը, որի գլուխները ամրացվում են բարձերին ◆ Առեղների վրա ձգված կոլտնտեսականը երկար երասանը ձեռքի մեջ հավաքելով ցատկեց ներքև։ (Քրիստափոր Թափալցյան)
- սայլը լծին միացնող երկճղի ձողը ◆ Ուսուցիչը ընկավ սարայի կտուրից սայլի առեղի վրա։
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։