արժանապատվություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ արժանապատուութիւն

Գոյական

  • ՄՀԱ՝ [ɑɾʒɑnɑpɑtvutʰˈjun]

վանկեր՝ ար•ժա•նա•պատ•վութ•յուն 

  1. իր անձի նկատմամբ ունեցած հարգանք, իր իրավունքների, արժանիքների գիտակցություն
  2. պատիվ
  3. հոգևորականների հարգական մակդիր (հնց․)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
  1. հարգարժանություն, պատվարժանություն, պատվավորություն, մեծապատվություն, մեծահարգություն, արժանահարգություն, պատվելիություն, հարգելիություն
  2. ինքնասիրություն, պատվասիրություն, պատվազգացություն, պատվապաշտություն, արժանավորություն
  3. բարոյական գիտակցության հասկացություն, որը պատկերացում է տալիս յուրաքանչյուր մարդու՝ որպես բաչոյական անձնավորության արժեքի մաին, ինչպես նաև բարոյագիտության կատեգորիա, որը նշանակում է մաչդու հատուկ բարոյական վերաբերմունքը ինքն իր հանդեպ և նրա հանդեպ հասարակության վերաբերմունքը, որտեղ ընդունվում է անձնավորության արժեքը
Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։
  • Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։