արշավել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ար•շա•վել 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բայ

  1. արագորեն վազել, սրընթաց գնալ
  2. պատերազմով հարձակվել, ռազմական գործողություններ սկսել մի երկրի դեմ
  3. արագ ընթացքով հարձակվել, գրոհել ◆ Շուրջը մարդիկ հավաքեց ու վրեժով աններում կռվի ելավ ահավոր ու արշավեց սրընթաց։ Եղիշե Չարենց
  4. պայքարի ելնել, հետապնդել, գրոհել ◆ Անգլիական գաղութարարները, տեղական ռեակցիայի հետ ընդհանուր ճակատ կազմած, արշավեցին դեմոկրատիայի վրա։ (Գարեգին Սևունց)
  5. ներխուժել, ասպատակել
  6. (հնց․) վրա տալ

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. վարգել, վազել, սուրալ, սլանալ, դափրել, արշավանել (հնց․)
  2. հարձակվել, պատերազմել
  3. տե՛ս ասպատակել
  4. տե՛ս վազել
  5. տե՛ս ձիավարել

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Թարգմանություններ[խմբագրել]